Pejotl
Nazwa pejotl pochodzi od języka nahauatl, w którym słowo peyotl oznacza gąsienicę. Jest on źródłem wielu alkaloidów z rodziny fenetylamin, głównie meskaliny. Wszystkie gatunki Lophophora rosną bardzo wolno, często zanim zakwitną mija nawet 30 lat. Meskalinę kaktus zaczyna wytwarzać po 5 latach.
Wzrost zainteresowania pejotlem (lata 70. XX w.) był spowodowany opublikowaniem wczesnych prac antropologa Carlosa Castanedy. Don Juan Matus, domniemany nauczyciel Castanedy, miał używać nazwy "Mescalito" w odniesieniu do mocy zwanej pomocnikiem, opiekunem, która ujawnia się spożywającym pejotl, ucząc ich "właściwego sposobu życia".
Środowisko naukowe, po początkowej akceptacji i uznaniu, zarzuciło Castanedzie, że w swych pracach zbyt wiele uwagi poświęca środkom psychotropowym i ich działaniu, a za mało elementom kulturowym. Po publikacji kolejnych prac podejrzenia w środowisku naukowym o to, iż cała praca Castanedy to fikcja, nasiliły się do tego stopnia, że w trosce o rzetelność naukową, środowisko antropologów odcięło się od Castanedy i odebrano mu również tytuł doktorski.
Dzieła Castanedy traktowane są obecnie przeważnie jako beletrystyka, choć zawierają wiedzę praktyczną, którą wielu ludzi z powodzeniem stosuje w życiu. Jednym z wielu wątków poruszanych przez autora są odniesienia do rzeczywistości ponieważ pejotl jest używany w tradycyjnych indiańskich obrzędach.
Z pejotlem eksperymentował także Stanisław Ignacy Witkiewicz, głównie w latach 30. Stworzył wiele portretów będąc pod wpływem tej rośliny
Meskalina
Wygląd liniowy
